BAZEN DE HEPSİ BİRARADA YAŞANIR

Bugün yine öyle bir gün! Önce can dostlarımdan birinin annesinin cenaze töreni, ardından yine bir dostumun yeni kurduğu işinin açılış kutlaması. Bitişlerin vedası, başlangıçlara yer açıp hoşça karşılama sevinci. Hayat her anıyla hareket halinde. Bitiyor, başlıyor, devam ediyor... Hepsi aynı anda hepsi bir arada birbirine dönüşüyor. Hani şu “recycle” denilenden. Üzüntünün sırasında sevinç, sevincin hizasında özlem, özlemin devamında keder, onun ucuna eklenen umut. Tüm hislere rağmen dengeyi tutturabilmek benim umudum. Uçtan uca savrulmadan. Ağacın rüzgâra, fırtınaya direnmeden eğilip bükülebilmesi gibi. Zarif ve esnek.