BUGÜN O GÜN OLSUN MU

Karşıma çıkan iki cümle arasında bağ kurmaya çalışmak olsun bu sabah egzersizim.

*Herkes düşlerinin büyüklüğü kadar özgürdür.

*Öldüğünde hayallerin değil hatıraların olsun.

Düş kurmak. Ne çok duyduğumuz ve zaman zamanda uyguladığımız şey. İşte tam orası. Düşlemek harika bir şey. İnsana umut veriyor, heyecanlandırıyor, gülümsetiyor. Ancak düşlediklerin için harekete geçmezsen, düşlerin için çalışmazsan, gerekli adımları atmazsan, işte o sözdeki gibi ölüme hatıralar yerine hayallerle gidersin. Bugün bir adım atalım o zaman. Belki başladığımız bir kitabı bitirmek veya yenisine başlamak, elimize çekici çiviyi alıp kenarda unutulmaya yüz tutmuş resmi duvara asmak. Belki de o güne kadar cesaret edilememiş ancak seni varsayımlarından özgürleştirecek bir telefon konuşması. Belki de hayatında hep şikâyet ettiğin bir şeyin artık eskisi gibi olmaması için harekete geçmek. Sen başlat, arkandan gelelim... Hep “bir gün” deriz ya, bende o gün niye “bugün” olmasın diyorum. Niye biliyor musun, ne zaman öleceğimizi hiçbirimiz bilmiyoruz. Ve o gelecekteki gün belki de hiç gelmeyecek, eğer bugün o gün olmaz ise…