EYLÜL

Birkaç saat önce yazdığım yazım, fotoğraf düzeltmesi yaparken uçtu. Derin bir nefes ve yeniden oturdum yazmaya. Hani ‘Eylül” demek “Hasat” demek, sonbahar demek ya. Ben de bu yazı nasıl geçirdim diye bakarken yine fotoğraflarımla bir konuşayım istedim. Pandeminin hayatımıza kattığı kısıtlarla bellediğimiz bir-iki plajdan ara sıra denize girmek ve evden eve, bahçeden bahçeye evcilik, misafircilik oynayarak sosyalleşmeyle geçti bu yaz. Arada açık havada yemekte yedik, sosyal mesafe denilen yeni tanıştığımız kavram doğrultusunda. Hepsinin ötesinde keyif, huzur, neşe, bolluk, üretmek hep vardı hayatımda. Alışkın olmadığım kadar çok mutfakla ve kışlık hazırlık denilen şeylerle haşır neşir oldum. Bağ-bostan, ağaçların taze dalından kopmuş sebze, meyveler bedenimi şifalandırmaya devam etti. Sohbet masalarımıza meze olan patlıcanlar, domatesler dalındaki kokusuyla sofralarımıza lezzet kattı. Dostlarla gelecekte baktığımızda anılarımızı canlandıracak, yüzlerimizi gülümsetecek anlarımızı karelere çerçeveledik. Bazılarımızla fotoğraf da çekmemişiz. Olsun anılarımızı hatıra defterimize kaydettik nasıl olsa. O hafızada yazılı defterimde neşe, huzur, hüzün, umut, korku, heyecan, merak, öfke, coşku ne ararsan var. Yüzümü gülümsetenleri, kalbimi çarptıranları kenarları süslü sayfalara koyuyorum. Hüzünlü, öfkeli, kırgın olanları ise nazikçe bir ipek bohçaya kaldırıyorum soğumaları için. (Her zaman soğutamasam da, elimden geldiği kadarıyla.) Soğuduktan sonra da katıları yumuşatmak için şifalandırmaya çalışıyorum. Son 2-3 aydır, niyetlerimde en çok şifa kelimesi kullanıyorum. Fiziksel, ruhsal, geçmiş, şimdi, tüm zamanları şifalandırmak. Bazı yaralar içindeki yara tam iyileşmeden erkenden kabuk bağlarlar. İşte o zaman kabuğu sıyırıp yeniden eti kanatmak gerekiyor, yanlış kaynamış kemiği yeniden kırıp iyileştirmek gibi. Biraz meşakkatli ve acılı olsa da, acı da bir duygu. Her şey zıttı ile mevcut. Sadece mutluluk vaat edenlerden uzak durmayı seçerim. Çünkü tüm duygular insanlar için. Kahkaha da, ağlamak da güzel. Bazen soğutmak, boşaltmak için ağlamak gerekir. Hangi duygu o anın şifacısı olacaksa onu hissetmek niyetiyle.